ازدواج با پسری با مشکلات شغلی

من ۲۱ سالمه و سه ساله با آقایی ۲۶ ساله با قصد ازدواج در ارتباطم.

از نظر مالی، فرهنگی، خونوادگی، مذهبی و ... تقریبا در یه سطح هستیم و مشکلی نداریم، تنها مشکلم اینه که خونواده ها از ارتباطمون بی اطلاعن، البته خونواده ایشون تقریبا فهمیدن موضوع رو، اما من جرات ندارم به خونوادم بگم چونکه خیلی سختگیرن نمیدونم چجوری برخورد میکنن.

ایشون چند بار به خونوادشون گفتن که شخصی رو مد نظر دارن و میخوان رسما خواستگاری کنن اما چونکه بیکار هستن خونوادشون مخالفن.

حتی اگه خونوادشونم الان حاضر شن بیان پدر من به خاطر بیکاری ایشون اجازه نمیدن حتی صحبت های اولیه هم انجام بشه.

این آقا به هر دری زدن برا کار اما نشد، برای شغل آزادم سرمایه لازمه که ندارن، قرض و وامم بگیرن تضمینی نیس توی این اوضاع اقتصادی زمین نخورن و البته ریسک پذیر نیستن. پس عملا حالا حالاها نمیتونن بیان خواستگاری.

منم شب و روز استرس اینو دارم که خونوادم بفهمن و معلوم نیس این وضعیت تاکی ادامه داره.

لطفا کمکم کنین دارم از استرس نابود میشم!

وجود خواستگار برای یک دختر 21 ساله کاملا طبیعیه و از این نظر قطعا خانواده شما مشکلی نخواهند داشت.

اما اینکه شخص مد نظر شما مشکل اشتغال دارن و به تعبیر دیگه ای "بیکار" هستن، بطور حتم بسیار مساله مهمیه که اصلا و ابدا نمیشه ازش گذشت کرد.

زندگی بسیار جدیست و هزینه های فوق العاده بالایی داره

بسیار رک به شما میگم که تمکن مالی برای شروع، ادامه و موفقیت یک زندگی، حتی از عشق هم مهمتره.

قرار نیست ایشون حتما پولدار باشه ولی لازمه که بتونه هزینه های زندگی رو تامین کنه.

اگر یک پسر در دوران مجردی امکان تامین هزینه های زندگی رو نداشته باشن، در بدترین حالت اینه که غمگینه و از تفریحاتش میزنه.

اما اگر یک مرد متأهل دچار این مشکلات بشه، تبعات بسیار بدتری خواهد داشت که دامنگیر همه اطرافیان خصوصا همسر ایشون هم میشه.

شما اگر به این پسر علاقه مند هستید، کمک کنید تا بتونن کار مناسبی پیدا کنن و درآمد و پس انداز داشته باشند.

مشکل یک جوون 26 ساله بیکار، نداشتن همسر نیست، نداشتنه کاره!

زندگی رو جدی بگیرید. زندگی یک خاله بازی چند ساعته نیست که هر جوری بود بشه تحملش کرد.

زندگی اگر روی پایه های درست تشکیل نشه، حتی 5 سال اولشم خوب باشه، نهایتا به مشکل میخوره.

توقعتون رو از همسر آیندتون کم کنید. این خیلی خوبه. ولی رویایی فکر نکنید که خود به خود پول جور میشه و مشکل مسکن و هزینه های عروسی و ... حل میشه.

با آرزوی خوشبختی برای شما و همه ی جوون ها.

ممنون از شما

اما خب برا بیکاری چیکار باید کرد؟ شغل دولتی که اصلا پیدا نمیشه، شغل آزادم که بالاتر بهتون گفتم سرمایه میخواد، و چون توی شهر کوچیکی هستیم بازار برای شغل آزاد خوب نیس. حتی وقتی میری پیش کسی کار کنی خیلی بهت لطف کنن و تا شبم سرکار باشی ۷۰۰ تومن بدن، که حتی برا اجاره خونه ۴۰ متریم کفایت نمیکنه، من اصلا پرتوقع نیستم، بهشون گفتم درآمدت برام مهم نیس فقط دستت یه جا بند باشه کافیه. خودمم کار میکنم. اما خودشون توقعشون بالاس و به کم رضایت نمیدن.

وقتی که میگن مشکلات اقتصادی و معضل بیکاری رو داریم خب همینه دیگه!

درسته که شما کم توقع هستید و این خیلی هم خوبه، ولی بهرحال حتی اگر توقعتون از زندگی مشترک فقط زنده موندن هم باشه، زنده موندن هم هزینه داره و باید هزینه هاش تامین بشه.

حتما در مورد میزان هزینه های زندگی و مسکن و ... از اطرافیانتون یک تحقیقی بکنید.

بنفع هر دو نفرتون هست که تا بهبود شرایط ایشون صبر کنید و بعد تصمیم بگیرید.

من متوجه نشدم چرا شما استرس دارید و چرا نگرانید خانوادتون خبر دار بشن.

بیکار بودن بده ولی جرم که نیست.

شما یک خواستگار دارید که بیکاره. الان جرم کردید؟

حتی ایشون معتاد هم بود بازم جرم نکرده بودید چه برسه بیکاری که الان مشکل اکثر جوون هاست.

اوناشم که بیکار نیستن اونقد درآمدشون کمه که خرج خودشون هم نمیشه.

اگر میخواهید خودتون و ایشون رو دوس داشته باشید، بهتره که فعلا منصرف بشید ولی اگر میخواهید از دست این علاقه و عشق که نمیدونم چقدره راحت بشید با این شرایط ازدواج کنید.

میترسم چون خونوادم خیلی سختگیرن و از این دوستی بی اطلاعن. اگه بفهمن ممکنه راجع بم فکرای اشتباه بکنن و اعتمادشون از بین بره!

علاقمون که زیاد و دو طرفه هستش و تموم مشکلمون شغله، الان خیلیا بدون هیچ زحمت و تلاشی و نمیدونم چجوری شغل های تاپ و مناسبی دارن اما ایشون که با رتبه تک رقمی و تحصیل کرده ی بهترین دانشگاه های تهران هستن بیکارن. فقط چونکه پارتی یا به قول خودشون معرف ندارن.

من که دیگه هیچ امیدی ندارم!

اگر واقعا این نگرانی رو دارید و شخص مورد نظرتون بجز بیکاری مشکل دیگه ای نداره مساله رو با خانوادتون مطرح کنید تا اونها هم در جریان باشن که چنین شخصی وجود داره.

درسته که ممکنه بعضی محدودیت ها براتون ایجاد شه ولی حداقل از این نگرانی در میائید و بعدا هم اگر از ارتباطتون با خبر شدن، میدونن که هدف ازدواج بوده.

البته توجه داشته باشید که متاسفانه خیلی از پسرها با وعده الکی ازدواج قصد بدست آوردن دل دخترها رو دارن.

باید مراقب باشید که از احساساتتون سوء استفاده نشه.

در مورد وضعیت شغلی هم، کار خوب تقریبا خیلی کمه ولی کارهای معمولی اگر تلاش کنن پیدا میشه و برای ایشون که در شروع راهه مناسبه.

تشویقشون کنید که زودتر با هر شرایطی شده یک جا مشغول به کار بشن

اگه بگم پدرم میگن یا حالا باید بیان یا هیچوقت که ایشونم فعلا نمیتونن بیان حتی اگه بیان که پدرم با بیکاریشون کنار نمیان تا وقتیکه کار پیدا کنن.

از اینکه نیتشون ازدواجه مطمئنم چون حتی به برادرشونم گفتن

و اما شغل های ساده، من خودم حدود یک ساله دارم دنبال میگردم. دیگه بهترین هاشون تا ده شب سرکار باشی ۷۰۰ تومن میدن که باهاش یه اتاقم نمیشه اجاره کرد.

زندگی جدیه. شوخی بردار نیست!

بی پولی مثه سردرده. میشه کوتاه مدت تحملش کرد. ولی در دراز مدت نه!